Gisteren, zondag, was het hier ook Pasen. Dit is de laatste dag van de hele week van Semana Santa. Hierin is elke dag wel belangrijk, maar hoofdzakelijk Donderdag en Vrijdag (Viernes Santo). Afgelopen jaren zijn we regelmatig naar de processies in Cartagena wezen kijken. Heel indrukwekkend. Leuk is dan om in een van de straatjes een tafeltje te reserveren en daar te dineren. Dan moet je wel op tijd zijn anders is het zeker vol! Tegenwoordig betaal je op zulke avonden ook voor een tafel en de stoelen, dat was voorgaande jaren beslist niet overal zo.
Wij hebben de Paasdagen dit jaar eenvoudig gehouden, paasontbijt, met mislukt ei...hoe is dat na al die jaren van oefenen toch mogelijk! Daarna paaseieren zoeken in de Huerto. Daarna was het heerlijk weer voor een wandeling in de rambla van La Atalaya. Dit is bij I en M achter het huis. Je loopt er door een mooie groene omgeving steeds verder de bergen in. Onderweg kom je langs een echte grot! We hebben veel bloemen gezien, zoals wilde Lathyrus, wilde gladiolen, Convolvulus, Ereprijs, Cistus, Bremen zelfs een echte Orchidee!! Kay en Zak liepen ook mee en dat was voor Charlotte erg leuk, berg opklimmen met een stelletje jongens in plaats van die suffe ouders en dat kleine zusje. HAlverwege hadden we een mooie plek voor een picknick, met sap, fruit, reepjes en een pastasalade. Dat was zo op. De honden hadden het ook uitstekend naar hun zin!
Aan het eind van de wandeling hebben we koffie gedronken bij I en M. Met worteltjes cake, ha ha. Neem echt waar, een cake met wortels, dadels, gember en chocola. Erg gezond en erg makrobiotisch verantwoord zo als altijd bij I en M.
Eenmaal thuis was de visite dag nog niet voorbij! De buurman kwan met zijn bejaarde zus eens bij het huis kijken. Ze is in ons huis geboren en heeft er tot haar 25ste gewoond. Nu is ze tegen de 80. Ze was erg blij dat het huis nu onderhouden wordt en dat er een jong gezin in woont. Ze vertelde wat dingen over vroeger, de vloer bijvoorbeeld is al meer dan 60 jaar oud. Ze vertelde ook dat ze in de bodega met de voeten druiven stampten voor wijn, in de bak die nog steeds in tact is. Gelukkig woont ze in Las Palas, dus als ik eens iets wil weten, dan kan dat.
Last but not least kwan Mitra langs met haar vader. Hij komt uit Iran en kon ons vele verhalen vertellen over wat hij heeft meegemaakt. Dingen die je leest, maar die nu door iemand zijn meegemaakt die bij je op de bank zit. Best schokkende verhalen hoor. Alleen kun je je dit soort dingen vaak moeilijk voorstellen omdat je nooit in een oorlogs- of onstabiele politieke situatie hebt bevonden. Dan realiseer je je ook weer even hoeveel geluk je (dagelijks) hebt. Geen reden tot klagen dus!
