Onze nieuwste grote vriend heet Nino. Nino is een Lusitano, een paard dus! Sinds begin Juni zijn we de trotse eigenaars. Nino is 14 jaar en van zijn voorgeschiedenis weten we niet veel. Hij heeft in ieder geval een tijdje in de bergen losgelopen. Hij is wel goed opgeleid, want met rijden is hij erg goed en gewillig. Belangrijk is dat hij superbraaf is, dus de meiden kunnen alles met hem doen. Zonder zadel, erop staan, achterstevoren zitten, van zijn kont afglijden enzovoort. Hij vindt het helemaal geweldig al die aandacht! Zoals al onze huisdieren, is ook Nino´s grootste hobby eten. Als aanvulling op het manege-dieet van bix, alfalfa en stro, brengen we 3 keer in de week sla, wortels , bleekselderij, brood enzovoort voor hem mee. Sla en bleekselderij haal ik met kratten vol op bij Langmead waar ik werk. Toch handig. Ik moet alleen nog een bakker zoeken die wat oud brood voor me bewaart!
We gaan 3 keer in de week rijden en hebben dan veel plezier. Ik ben ook supergelukkig dat ik hier in Spanje een eigen paard heb om te verzorgen en te rijden.
Ook Marcel is inmiddels begonnen met lessen op Nino. Hij krijgt les van mij en het gaat al best goed. Alleen zijn zitbeenknobbels toen telkens pijn en spierpijn heeft hij ook elke keer! Verder is Marcel gepromoveerd tot hoefsmid. Nadat we Ninos ijzers eraf hebben laten halen, besloten we zonder ijzers verder te gaan. Dit is veel beter voor de hoeven en voor de doorbloeding van zijn benen. Nu moeten we wel regelmatig zijn hoeven bijvijlen. Maar dat lukt Marcel al aardig, ik zelf moet nog een beetje meer handigheid krijgen.
